Jasmin od najmłodszch lat planwoała  swoje wymarzone przyjęcie  .    

 W końcu dziewczynka  mogła zorganizować swoją upragnioną zabawe urodzinową.

Zaczęło się przyjęcie. Wszyscy bawili się znakomicie. Zapadł już wieczór. Jasmine kochała bawić się w chowanego a ponieważ to były jej urodziny poleciła tę zabawę wszystkim. Dzieci zgodziły się. Podzielili się na 2 grupy. Jasmine znajdowała się w grupie chowającej się.

- Macie 100 sekund na schowanie się a my potem was szukamy – Oznajmiła Lili. Przyjaciółka Jasmine.

Jasmine wraz z 5 koleżanek pobiegły do pobliskiego lasu.

- Ja schowie się w krzekach – Powiedziała pierwasz.

- Ja za tą skałą.

- A ja w tym pniu wreaz z Hanią.

- Jasmine chodź poszukamy krujówki dalej – Rzekła Mali ciągnąc koleżankę w głąb lasu.

W pewnym momencie dziewczynki zobaczyły, że tej części lasu nie znają i zaczęły panikować szukając wyjścia. Nagle usłyszały śpiew. Za drzewami siedziała na pniu dziewczyna ze skrzydłami i śpiewała.

,,Jestem upadłym aniołem

Zawsze odok ciebie będe

Słuchaj mojego szeptu

On jast jak powiew wiatru…”

Dziewczynki wsłuchały się w piosenkę aż całkowicie się jej poddały. Nie wiedziały co robiły ani gdzie są. Dla nich liczył się tylko piękny śpiew tajemniczego anioła. W pewnym momencie kobieta urwała śpiewanie. Teraz dziewczynki mogły trzeźwo myśleć.

- Kim pani jest? – Zapytała Mali

- Upadłym aniołem… – Uśmiechnęła się

Kobieta wyciągnęła w kierunku Jasmine rękę ona położyła swoją dłoń na jej. Kobieta obruciła ją. Jej oczy wpatrywały się w żyły dziewczynki po chwili zrobiły się czarwony. Żyły zaczęły pulsować a Jasmin zaczęła wrzeszczeć. Po chwili było juz po wszystkim. Jasmine dotknęła ręki i poczuła delikatną ciepłą ciecz spływającą po nagarstku.

- Daj opatrze – Powiedziała kobieta i zaczęła dmuchać po chwili z jej ust wysunęły się kły i ugryzły dziewczynke w rękę. Mali zaczęła uciekać, ale kobieta na swoich skrzydłach szybko ją złapała.

Dziewczynki znaleziono na następny dzień koło pnia drzewa. W swoim ciele nie miały ani kropli krwi…

Pewnej nocy w małym miasteczku Tullerow wprowadziła się kochająca rodzina z trojgiem dzieci. Małą Salli, Timem i szesnastoletnią Klarą. Ich nowy dom był wielki i stał na wzgórzu. Rodzina nie wiedziała, dlaczego żaden z ich nowych sąsiadów się nawet nie przywitał, ale nie interesowało ich to zbytnio.

Pierwszy tydzień poświęcali na uporządkowanie domu w końcu się zaalokowali na stałe. W drugim tygodniu zaczęły dziać się dziwne rzeczy. Pani Melvira ( matka ) gdy rano schodziła do kuchni znajdywała wszystkie garnki zostawione na ziemi. Nie było by w tym nic dziwnego gdyby nie fakt, że w garnkach za każdym razem była krew. Nie ludzka, lecz zwierzęca…

Pewnego razu pan Talar zdenerwował się i schował się do szafy pod zlewem, aby zobaczyć, co takiego się dzieje w nocy. Początkowo nic się nie działo, ale po chwili okazało się, że szuflady same otwierają się i zamykają a garnki jakby jakaś niewidzialna siła ciągła je na środek pokoju. W tym momencie do kuchni zaczęły schodzić się wampiry. Z buzi wystawała im para kłów ociekających krwią. Każde z nich miało jakieś zwierzę i nóż. Wampiry stanęły nad garnkami i zaczęły rozcinać piszczące zwierzęta, których krew skapywała do garnków. Pan Talar poczuł potworny skurcz w nodze. Nie umiał już wytrzymać, dlatego poruszył nogą przewracając stojące obok wiaderko. Wampiry spojrzały w kierunku, z jakiego dochodził brzdęk wiadra. Panu Talarowi mocno zabiło serce. Wampiry otworzyły szafkę i wywlokły z niej mężczyznę…

Rano gdy żona zeszła znowu w kuchni zobaczyła krew w garnkach a na ścianie napis

,,KOLEJNY DOŁĄCZYŁ DO NOCNYCH WĘDRÓWEK. W KRÓTCE BĘDZIE NAS WIĘCEJ”

Nigdzie nie znalazła swojego męża i spanikowana pobiegła po dzieci, ale dzieci w pokoju nie było. Ich bialutka niegdyś pierzyna pokryta była krwią…

Pani, Melvina zadzwoniła po policję, ale ona uznała panią Melvinę za morderczynię swojej rodziny. Uznano, że ukryła zwłoki gdzieś w ogródku. Do dnia dzisiejszego panią Melvinę odwiedzają jej dzieci, ale jedynie w koszmarach, w których wołają ją o świeżą krew..